Pomeranian Wind

Niestrudzony spiritus movens polskiej el-sceny, popularyzator nauki i notoryczny muzyczny kolaborant Przemysław Rudź dobrał sobie kolejnego muzycznego partnera w osobie Artura Wolskiego, gitarzysty znanego z nieistniejącej już formacji Obrasqi, który dziś gra w Oudeziel. Zawsze podchodzę do takich projektów z zaciekawieniem, bo o ile muzykę Przemka znam dość dobrze (20+ jego płyt na mojej półce robi swoje), to zawsze interesujące jest co do kooperacji wniesie dany gość. W tym przypadku jest to gitarowy rockowy pazur i dynamika, która doskonale dialoguje z elektronicznymi figurami. Niedawno Rudź zaoferował podobny setup w duecie z Romanem Odojem (recenzowana przeze mnie płyta Daydreamer Nightwalker), ale muzyka na płycie Pomeranian Wind to mocniejsze, energetyczne, progrockowe instrumentalne granie, czasami z cięższym przydepnięciem. Zachwyca np. krótkie Lost Cargo z pulsującym sekwencerem i świetnymi solo gitary - jak dla mnie to wyraziste streszczenie Force Majeure Tangerine Dream. Kolejny Walk In The Clouds to nastrojowa rzecz, balladowa wręcz i cholernie melodyjna, zapada od razu w pamięć. Jak na każdej porządnej płycie progresywnej, i tutaj mamy dłuższą formę, suitę, 20-minutowe Subliminal Transmission, gdzie początkowo gra tylko Przemek, malując abstrakcyjne ambientowe pejzaże, aby około 11:16 wreszcie wszedł rytm i odpalił się na gitarze Andrzej. Utwór nabiera wtedy nieco elegijnego nastroju, panowie dialogują ze sobą wyśmienicie, a dostojny rytm towarzyszy nam już do końca. Dobry materiał, tak trzymać! Jedyny mankament: całość niestety krótka, ledwo 40 minut.

Najlepsze utwory po pierwszym odsłuchu: Lost Cargo, Walk In The Clouds

Drogowskazy: Maxxess, Omni

M.Ż.